Waarom één appje zoveel losmaakt en hoe je daar niet meer door van slag hoeft te raken

Je zit op de bank, eindelijk even rust. Of op je werk, met je hoofd bij een project of collega. Je dag loopt, op zich prima. En dan: een piepje. Je telefoon licht op. Zijn naam. Eén zin, of misschien wel tien.

En voordat je het doorhebt, staat alles in jou aan. Alsof iemand op een knop drukt.

Je voelt het meteen in je lijf. Je hart slaat sneller, je kaken spannen zich aan. Je hoofd maakt overuren: Wat bedoelt hij nou weer? Heb ik iets verkeerd gedaan? Moet ik dit nu oplossen? Je wil misschien reageren, of je wil vluchten. Maar wat je vooral voelt, is onrust. En vaak ook twijfel.

Want rationeel gezien weet je: het is maar een berichtje. En toch. Iets in jou maakt het groot. Je zit er middenin.

Dit is geen aanstellerij

Wat hier gebeurt, is niet vreemd. En al helemaal geen teken dat jij 'te gevoelig' bent. Dit is je lijf. Jouw zenuwstelsel. Het herkent spanning, herkent patronen. En zodra daar iets van aangeraakt wordt zoals een toon, een woord, de timing en dan klinkt er alarm.

Dat hoeft niet eens iets met de inhoud van het appje te maken te hebben. Soms is het puur de afzender. Of een herinnering aan een eerdere situatie waarin je je onveilig, machteloos of klein voelde. En dus schiet je in een reflex: je gaat overcompenseren, pleasen, uitleggen of je houdt je stil. Niet omdat je dat wilt, maar omdat je je ineens vijf stappen terug voelt in jezelf.

En de rest van de dag? Die draait er omheen. Je gedachten blijven cirkelen. Je stemming verandert. Je lijf blijft alert.

Wat als je niet meteen hoeft te reageren?

Dat is vaak de eerste stap. Dat je jezelf tijd gunt. Een appje hóeft niet meteen beantwoord te worden. Sterker nog: hoe meer ruimte je neemt, hoe meer je vanuit rust kunt bepalen hoe jij ermee om wilt gaan.

Dat betekent niet dat je de ander negeert. Het betekent dat je jezelf serieus neemt. Je innerlijke alarm niet wegduwt, maar erkent. Dat je niet vanuit reflex, maar vanuit regie kiest hoe je reageert — en óf je überhaupt wilt reageren.

In plaats van meegaan in een patroon dat je uitput, ontstaat er dan iets nieuws. Ademruimte. Herstel. Keuzevrijheid.

En je kinderen?

Zij voelen dat verschil. Ze voelen het als jij wordt overgenomen door stress, ook al verberg je het. Ze voelen het als jij gespannen rondloopt, korter reageert, of juist afwezig bent.

Maar ze voelen het ook als jij kalm blijft. Als jij in verbinding blijft met jezelf. En dat is precies wat ze nodig hebben.

Rust in jou, is rust bij hen.

Je hoeft het niet alleen te doen

Als dit je raakt, weet dan: dit is te veranderen. Je hoeft je hier niet bij neer te leggen. In mijn 1-op-1 begeleiding en communicatiemediation werk ik met moeders zoals jij aan precies dit soort momenten. Niet in theorie, maar in de praktijk.

Momenten waarop jij voelt: nu kan ik het anders doen. Nu kies ík.

Wil jij niet langer leven op scherp door je ex?

Neem gerust contact met me op. Je kunt me appen via +31 (0)6 51231 866 of mailen op elles@voorinzichtmediation.nl.
Dan kijken we samen hoe jij weer rust en regie krijgt in jouw communicatie.