Loslaten zonder controle te verliezen – hoe geef je ruimte in co-ouderschap?

Co-ouderschap vraagt samenwerking. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan als jij degene bent die niet weet hoe het eraan toe gaat bij de ander. Misschien wil je precies weten hoe laat je kind eet, wat er besproken wordt of of die jas nou wel is meegegeven. Niet omdat je wantrouwt. Maar omdat je geeft om je kind. Omdat je betrokken bent.
Toch voel je: die behoefte aan grip geeft niet altijd rust. Sterker nog – het maakt de samenwerking soms juist stroever.

Hoe geef je ruimte, zonder het gevoel te hebben dat je grip verliest?

Waarom loslaten zo moeilijk is

Loslaten klinkt als iets wat je 'gewoon moet doen'. Maar zo werkt het niet. Als moeder draag je verantwoordelijkheid. Je bent gewend te zorgen, te anticiperen, te regelen. En als dat ineens niet meer altijd kan – omdat je kind bij de andere ouder is – ontstaat er onrust.

Gedachten gaan aan de haal met je:

Wat als het daar heel anders gaat dan jij zou willen?
Wat als je kind zich niet veilig voelt?
Wat als afspraken niet worden nagekomen en jij het pas achteraf hoort?

Die onrust is geen zwaktebod. Het laat zien dat je begaan bent. Maar wanneer de onrust omslaat in controleren, checken en bijsturen, raak je jezelf onderweg kwijt.

Wat controle met je doet

Soms heb je niet eens door dat je in de controlemodus zit. Je stelt net iets vaker een vraag, stuurt nog een berichtje, blijft checken of alles klopt. Ondertussen voel je de spanning toenemen. In het contact met je ex. In jezelf. En vaak ook bij je kind, dat haarfijn aanvoelt dat er iets wringt.

Voor je het weet zit je hoofd vol. Vol met details, verwachtingen, irritaties en twijfels. Het kost energie. Veel meer dan je lief is.

Je denkt misschien dat controle je rust geeft. Maar meestal is het tegenovergestelde waar.

Hoe laat je los zonder jezelf kwijt te raken?

Loslaten betekent niet: “zoek het maar uit.” Het betekent: kiezen waar jij wél invloed op hebt. En het andere leren laten liggen, ook al voelt dat onwennig.

Soms begint het bij één appje níet sturen. Een vraag níet stellen. Je kind z’n verhaal laten doen, zonder te vissen. En merken: het gaat ook zo. Het is niet altijd perfect, maar het is genoeg.

Vertrouwen is geen blinde sprong. Het is een spier die je traint. Elke keer dat je iets loslaat, word je sterker in jezelf. Rustiger. Lichter.

Herken je jezelf hierin?

Voel je dat je in een controlemodus zit? Dat het je veel energie kost om steeds maar overzicht te willen houden?

Stel jezelf dan eens deze vragen:

– Moet ik dit echt weten, of wil ik vooral iets zeker voelen?
– Wat gebeurt er als ik dit nu niet stuur?
– En: wat zou er gebeuren als ik dit stukje laat liggen, en het laat ontstaan?

Loslaten is geen opgeven. Het is kiezen voor vertrouwen – in jezelf, in je kind, en in wat jullie samen hebben opgebouwd.

Je hoeft het niet alleen te doen

Als je merkt dat loslaten lastig is, of dat communicatie met je ex je steeds uit balans brengt: weet dat er iets aan te doen is.

In mijn 1-op-1 begeleiding help ik je om rustiger te reageren, duidelijker te communiceren en de regie terug te pakken. Zodat jij niet vanuit controle hoeft te leven, maar vanuit vertrouwen kunt handelen. Voor jezelf. Voor je kind.

Stuur me een bericht als je voelt dat dit je aanspreekt. We kijken samen wat jij nodig hebt om het co-ouderschap werkbaar te maken – op jouw manier.