Hoe een slechte co-ouderschapssituatie je werk kan beïnvloeden

Een persoonlijk verhaal – en het startschot voor een reeks klantinterviews

Iedere week laten we in deze rubriek een ouder aan het woord over een uitdaging in co-ouderschap. Omdat ik als mediator geloof in échte verhalen, begin ik met mijn eigen ervaring. Mijn naam is Elles, oprichter van Voorinzicht, en dit is mijn verhaal.

“Tijdens mijn zwangerschap kwam ik er alleen voor te staan. Vanaf dat moment werd communicatie een strijd.”

De relatie met mijn ex-partner eindigde terwijl ik zwanger was. Dat alleen al was emotioneel zwaar, maar wat het écht lastig maakte, was hoe we daarna met elkaar communiceerden. Of eigenlijk: hoe we dat niet deden. De pijn van de break-up, de hormonen die door mijn lijf gierden en de druk die vanuit de andere kant werd opgevoerd, maakten dat ik niet helder kon nadenken.

Ik werkte in die periode als zzp’er en had een tijdelijke opdracht. De stress die ik ervaarde was overweldigend. Ik draaide op adrenaline, probeerde alle ballen hoog te houden en functioneerde vooral op de automatische piloot. Maar toen mijn dochter werd geboren, stortte ik in. Mijn werk werd stilgelegd en ik voelde me intens verdrietig.

“Ik kon me niet concentreren, vergat alles en had het gevoel dat niemand me meer zag.”

De voortdurende conflicten met mijn ex-partner slokten al mijn energie op. Grote beslissingen of zelfs kleine discussies werkten dagenlang door in mijn lichaam. Het voelde alsof ik mezelf kwijtraakte. Ik wist niet meer hoe ik moest functioneren, zowel thuis als in mijn werk. Ik kon me niet concentreren, vergat afspraken en vergaderingen voelden als een waas.

Waar werk eerder vanzelf op mijn pad kwam, leek ik nu onzichtbaar. Ik geloof dat als je zelf negatieve energie uitstraalt, er niets positiefs op je afkomt. En dat is precies wat er gebeurde: werk bleef uit, ik stond stil en wist niet hoe ik verder moest.

“Pas na twee jaar intensieve begeleiding merkte ik verandering.”

Op een gegeven moment besefte ik dat er iets moest veranderen. Ik kreeg één-op-één begeleiding om beter te leren communiceren met mijn ex-partner. Ik leerde om de emotie eruit te halen, om onze gesprekken terug te brengen naar de kern: wat is nu écht het probleem? En hoe lossen we dat op, zonder dat oude frustraties de boventoon voeren?

Toen onze dochter een jaar of drie was, normaliseerden onze gesprekken. Ik merkte dat ik niet langer volledig werd opgeslokt door onze conflicten. Ik kon weer helder nadenken en mijn werk kreeg langzaam weer ruimte.

“Mijn missie is om anderen te helpen die in dezelfde situatie zitten.”

Uit mijn eigen ervaring weet ik hoe groot de impact van een slechte co-ouderschapssituatie op je werk kan zijn. Het slokt je energie op, beïnvloedt je concentratie en kan je zelfs volledig blokkeren. Dit is precies waarom ik Voorinzicht ben gestart: om ouders te helpen om samen tot een werkbare vorm van co-ouderschap te komen, zonder dat de communicatie hen volledig opslokt.

Met deze rubriek wil ik anderen een stem geven. Want ik ben niet de enige die dit heeft meegemaakt. Elke week delen we hier een verhaal van een ouder die worstelt met een bepaald aspect van co-ouderschap. Open en eerlijk, zonder oordeel. Want alleen door te luisteren naar echte verhalen, kunnen we écht begrijpen waar de uitdagingen liggen.

Wil jij je verhaal delen? Of heb je een onderwerp waar je meer over wilt lezen? Stuur me een bericht via deze button.

Vorige
Vorige

Wanneer communicatie stokt door een ouderschapsplan dat niet wordt aangepast